Blog 6

Zondag 13 maart

Op naar Jeruzalem. We mogen zelf een programma kiezen. Wij gaan met Toine onze gids mee. Eerst naar de Al Aksa Moskee. We moeten weer door de check en mogen door, zelfs met een groot mes in de tas. Verder controleren ze goed, want Kees van onze groep had voor de zondag zijn Bijbel meegenomen en mocht er niet door. Ja, door de Bijbel kunnen ook oorlogen ontstaan. We kunnen er met z’n allen wel om lachen. Er zitten veel groepjes mannen met de koran studie te doen. Er is een grote groep vrouwen die ook in een kring zitten op het plein. Alhoewel, iets meer achteraf. De moskee ziet er prachtig uit, maar we mogen er niet heel dicht bij komen. Je ziet de gouden koepel, de rotskoepel, al ver van Jeruzalem. Dan naar de kerk van sint Anna, de moeder van Jezus. De kerk is mooi en er is een koor dat zingt en er wordt voor mij gebeden. Toch bijzonder zo persoonlijk. Buiten zie je de resten van Bethesda wat vroeger het badwater was waar mensen genazen als het water in beweging kwam. Dan naar Ecco homo: zie de mens. Mooi onderaards gebeuren met een hele diepe cysterne, waterput We eten gezamenlijk, met ons twaalven heerlijke falafel. Wij dwalen nog wat door de smalle en drukke marktstraten en bezichtigen de Grieks orthodoxe kerk met overal iconen op de muren en het plafond. Nog een voordracht van Dalit in het Nederlands over de vrouwen organisatie. Een soort emancipatie beweging, maar dan breder. Het is een rare wereld in Israël. Als je geen jood bent kun je niet trouwen en begraven worden en wat doe je dan, ja naar Nederland. Israël kan het niet eens worden over een grondwet. We zijn moe en in Bethlehem hebben we nog een evaluatie. Een hele discussie, waar niemand uitkomt. We zijn blij om weer “thuis” te zijn.

De Israëlisch gaan heel selectief om met vergunningen. In het gastgezin van Henk en Hil mag de jongste dochter niet mee naar Jeruzalem om Pasen te vieren, terwijl de anderen wel mogen. Soms gebeurt het ook dat een van de ouders niet mag. Wat een pesterijen. Het is hier echt een open gevangenis voor de Palestijnen. Het is weer laat en we gaan morgen naar Nes Ammim, moeten dus weer pakken.

Maandag 14 maart

Na een hartelijk afscheid van ons gastechtpaar en Toine (de gids) naar Tel Aviv. Toine is getrouwd met een Palestijnse en zijn kinderen hebben twee nationaliteiten, maar mogen ook niet via Tel Aviv reizen. Hij heeft ons veel verteld over het leven in de bezette gebieden en heeft een ongelooflijke antropologische en Bijbelkennis. Nu met Maaike verder, maar zij weet ook veel en is een prettige reisleidster. Ik voel me echt veel vrijer als we het laatste checkpoint gehad hebben. Wat zijn wij dan rijk met onze vrijheid. In Tel Aviv komen we op de plaats waar Rabin vermoord is in 1995. We hebben een presentatie in het gemeentehuis over sociale rechten. Veel over wonen en de onrechtvaardige verdeling van huizen, net Nederland. Het waait hard en de bus stopt bij de zee. Hoge golven. Veel kite surfers. Lekker in de zon, alhoewel de gemiddelde temperatuur wel lager is dan in het begin van de vakantie. Om 14 uur naar een centrum waar ze trainingen geven als voorbereiding voor de dienstplicht, maar ook follow up. Mooi hoe ze dat doen.

Dan een paar uur in de bus langs de kust. Wat een luxe in Nes Ammim. Fijne kamer, uitgebreid buffet. En nu vroeg slapen. Het is boeiend, maar ook vermoeiend.

Dinsdag 15 maart

Vanmorgen naar Akko We bezoeken een gebouw in aanbouw waar ze cursussen gaan geven aan Israëliërs en Palestijnen. Het is een idee dat uit Pittsburg Amerika komt. Doel: begrip en acceptatie van elkaar te vergroten. Klassen van 16 jongeren, waarvan het echt half half moet zijn. Het is voor arme mensen om ze zo voor te bereiden op een beroep. We kregen wat te zien over 3d printer. Knap wat ze daar allemaal mee kunnen, maar dat zullen de geleerden in Nederland ook vast weten. Verder nog fotografie en industrie. Zo zijn er overal kleine tekentjes van toenadering.

De bus stopte in de oude stad Akko vlak naast het museum. Een oude stad waar de eerste bewoners al 3000 jaar voor Christus woonden. We liepen met onze koptelefoons, prachtige beelden geprojecteerd op de muur en ongelooflijk mooi gebouwd. We hadden zeker twee en een half uur nodig en waren net op tijd voor het volgende project: een bezoek aan het holocaust museum. Kregen er verhalen te horen en beelden te zien die we eigenlijk wel kenden. Maar ook hier weer een mogelijkheid om contact met Israëliërs en Palestijnen te bevorderen. Trouwens ook met Islamieten. De stad Akko had een buitenring waar de Israëliërs woonden. Toen er ook Palestijnen huizen kochten, gingen de Israëliërs gewoon een nieuwe buitenring bouwen.

Nog een rondleiding door de tuinen van Nes Ammim en toen stond er weer een heerlijk buffet voor ons klaar. Morgen Haifa.