Blog 10

Zondag 27 maart eerste paasdag

Fijn uitgeslapen, Paasliedjes gezongen en gespeeld en om 11 uur de viering in de Lebuinus geprobeerd te zien en te horen. Jammer dat de verbinding af en toe weg viel, maar toch een paasgevoel. Opstaan, het thema van Pasen. Voor mij geldt dat zeker letterlijk. Ik durf het haast niet te zeggen, maar het lijkt iets beter te gaan met mijn voet. Ik doe het nog voorzichtig aan, maar toch.

We zaten heerlijk op het terras. ’s Middags naar het Korazim park, waar we de overblijfselen van de oude stad hebben bezichtigd. Mooi, overzichtelijk en we herkenden de dwellinghouses, de Synagoge, en de olijfoliepers.

Daarna naar Safed, hier vlakbij. Het ligt hoog op de heuvel en is bekend als de Kaballa stad. Kaballa is een Joods religieus systeem en betekent ontvangst of openbaring, Mysterieus dus. Maar we willen gewoon sfeer proeven. Het is rustig. Leuke smalle straatjes en twee prachtige synagoges.  Nu hebben we alle 4 de heilige steden van de Joden bezocht. Dat zijn Jeruzalem, Hebron, Tiberias en Safed.

Maandag 28 maart tweede paasdag

Het begon vannacht te regenen en vanmorgen in de stromende regen naar onze gastvrouw voor een echt Israëlisch ontbijt. Ze had zich erg uitgesloofd, veel te veel gegeten dus. We kregen een waterval aan informatie, maar wel interessant hoe ze het leven in Israël beleeft In de auto naar Akko geen regen meer gezien, maar ze waren er hier wel blij mee. In Akko rondgedwaald, want ook hier weer heel romantische straatjes en veel leuke winkeltjes. Dan komen we bij de zee, wind, golven, We staan achter een muur en plots komen de golven er over heen, lachen. Behalve dat het waait, schijnt de zon ook. Het is echt fascinerend die golven en op de hoge muren blijven we nog droog ook. Bij de auto blijkt de band leeg, Hans en Henk zijn heel handig met de reserve band en tot onze grote vreugde vinden we al snel een bandenspecialist. In het noorden bij de Libanese grens zijn prachtige krijtrotsen, bij ondergaande zon prachtig. Bijzonder om bij de grens te staan 120 km. Van Beiroet. Een prachtige weg terug, soms vlak langs de Libanese grens. Hele bergketens, bossen, maar soms ook bergen met heel veel grote stenen en rotsblokken.

Dinsdag 29 maart

Vanmorgen echt met weemoed vertrokken. Het weer is goed, niet te heet, maar heerlijk om naar het Hamud park te gaan. We wandelen hoog de berg op, zelfs ik kan een aardig eind lopen, met stokken wel is waar, maar het geeft een vrij gevoel en dan die uitzichten. Boodschappen doen in Hazor Higiilit. Ze schijnen hier de beste wijnen van Israël te hebben, dus voor vanavond een fles mee.  Onderweg zien we heeeeel veel ooievaars op een vuilnisbelt  Mooi gezicht. Dan komen we bij tel (berg) Hazor, 15 km ten noorden van het meer van Tiberias. Niet gepland, maar prachtig. Hier zijn een van de oudste opgravingen van Israël. Paleizen, tempels, muren en verdedigingswerken uit de tijd van koning Salomo 1000 jaar voor Christus. Wat een diepe waterput en wat een uitzicht. Het is bijzonder om te zien hoe ze bouwden. Verschillende vormen stenen en daar een rechte muur van maken. De stenen zijn kwetsbaar en worden goed beschermd, want af en toe vervallen ze tot gruis. Dan naar ons nieuwe huis. Ik heb even wat moeite. Herrie van de grasmaaier en niet echt gezellig, maar dat is bij mij altijd even wennen en het is fijn met een tuin en de grapefruit en sinaasappel bomen. Het bed ziet er prima uit en we hebben twee slaapkamers. En een gasstel waarop de pannenkoeken heerlijk bruin worden.

Woensdag 30 maart

Heerlijk geslapen. Ontbijt met verse grapefruits en sinaasappels. We gaan naar het Hula reserve, dat is hier dichtbij. Een reserve richt zich op de natuur en een park op de cultuur hebben we ontdekt. Dit is dus een reserve. We krijgen eerst een 3d film te zien. Er zijn gelukkig niet heel veel mensen, konden wij meisjes tenminste gillen als het eng werd. Het was heel bijzonder hoe ze dat zo kunnen doen kriebel aan je benen, wind om je oren, regen en af en toe werd je heen en weer geslingerd op je stoel. En dan het park zelf. Heel veel schildpadden, en bevers. Hele grote vissen catfish genoemd. Waterbuffels hebben we niet gezien, maar wel de witte reiger en hele zwermen pelikanen. Heel indrukwekkend zo veel. Er is in dit gebied heel veel water. Zo veel dat ze begin 20e eeuw veel eucalyptus bomen gepland hebben. Pas in de jaren 50 is het gelukt om het droog te krijgen voor de landbouw. Vandaar dat hier dus veel fruitbomen zijn.

Donderdag 31 maart

Vandaag een heerlijke temperatuur ongeveer 25 graden. We zitten al behoorlijk noordelijk en gaan naar Metula het noordelijkste stadje van Israël. Het ligt aan de Libanese grens. Er is een muur van 5 meter gebouwd ter bescherming. De huizen van de Libanese stad die we zien, lijken allemaal leeg, heel luguber. We worden er stil van, Komen wij als toeristen, maar hoe moeten de mensen die hier wonen zich voelen?. Ja het leven gaat door en dat zien we ook. Nahal Iyyon reserve is dichtbij. Henk en Hil lopen van noord naar zuid en wij rijden naar zuid en doen daar een kortere wandeling. Prachtige natuur, indrukwekkende waterval. Wat een verschil met het zuiden, daar zag je geen groen en hier is het een paradijs. Hetzelfde geldt voor Tel Dan reserve. Ook hier stort het water van de Hermon zich met kracht naar beneden. Op de tel (heuvel) een mooie Pistache boom en een prachtig uitzicht. Het is wel leuk om te ontdekken dat dit een van de drie bronnen is van de Jordaan. Dan is ook genoemd naar de stam Dan, zoon van Jacob. We rijden terug door de Golan. Zien bunkers met gaten van de strijd die hier geleverd is. Wat een andere wereld. Bergen af en toe koeien. We rijden er met gemengde gevoelens door. We zagen de besneeuwde berg Hermon al, maar dat is voor morgen. Thuis gaat Hans de grapefruits en sinaasappels met een hark te lijf, maar het resultaat mag er zijn.