Blog 5

Maandag 7 maart

Heerlijk dagje zon in de mooie tuin.

Dinsdag 8 maart

Na de koffie richting Massada ( symbool van vrijheid) Het is een 450 meter hoog, 600 meter lang en 300 meter breed plateau waarop Herodes de Grote in 40 voor Christus een onneembare burcht heeft gebouwd om zich te beschermen tegen de joden, die hem van de troon wilden stoten en tegen de Romeinen  Dubbele muren met 37 torens. In 66 na Chr. Namen de Zeloten Massada in, maar de Romeinen wilden de laatste joodse vesting veroveren. Er woonden 967 mannen vrouwen en kinderen. De belegering duurde 2 jaar. De Zeloten pleegden zelfmoord. 2 vrouwen en 5 kinderen verstopten zich in een waterreservoir. We zagen een film, maar zijn er niet op geweest.

Naar Ein Gedi aan de dode zee. Is een Nationaal Park, maar we konden er niet met de auto in. Door naar Qumram waar de dode zee rollen gevonden zijn. En toen de dode zee in. Wat een ervaring. Je kunt er rustig je krant lezen (jammer dat we geen Hebreeuws kunnen lezen) en zwemmen lukte echt niet. Je benen wilden gewoon niet onder water .De weg boven Ein Gedi ligt eigenlijk op de West Bank, maar het is een corridor. ’s Avonds om 21 uur naar het klank en lichtspel aan de westkant van Massada. Heel indrukwekkend. Ze speelden het hele verhaal na met geluid en verlichting van het rotsplateau. Het was nog lekker warm, dus zonder jas buiten gezeten.

Woensdag 9 maart.

Om 10 uur vertrek  Alles paste weer in de auto. In Arad .

Hil weet een mooie binnenweg, maar we komen bij een checkpoint. Een zwaarbewapende militair zegt dat we rustig door de West Bank kunnen rijden. Spannend, want daar zijn we niet voor verzekerd. Alles gaat goed, maar eruit is toch even wat lastiger. Onze paspoorten worden grondig gecontroleerd. Gevraagd waar we vandaan kwamen, of we iemand kenden, kofferbak open. Het duurde even, maar dan heb je ook wat.

Om 16 uur de auto ingeleverd en op de luchthaven op de groep gewacht.

In de bus over de 443 van Tel Aviv naar Bethlehem. Het is een snelweg die door de Westbank gaat, maar de Palestijnen mogen er maar 20% van gebruiken. Verder hebben ze tunnels onder de weg door. Spannend waar we terecht zouden komen. Wij zitten bij een ouder stel in een rustige buurt, goed eten, fijn bed.

Donderdag 10 maart

Om 9 uur brengt ons gastgezin ons naar het ontmoetingspunt. Ze wonen in Beit Sahour, dat is een buitenwijk van Bethlehem. Dat is heel fijn, want ik hoorde al van anderen dat het zo’n herrie was in Bethlehem. Iedereen gebruikt de auto. Ook al is het makkelijk te lopen, dus herrie en luchtvervuiling. Milieu heeft geen hoge prioriteit.

We krijgen persoonlijke verhalen te horen van vrouwen, zowel Christelijke als Moslimvrouwen. Heel indrukwekkend hoe ze hier moeten leven. Ons echtpaar heeft een dochter in Berlijn wonen, maar ze mag niet via Tel Aviv reizen. Dus moet ze via Amman in Jordanië. Twee keer zo duur en lange reistijd.

Heel indrukwekkend is de wel 10 meter hoge muur. Er staan allemaal teksten op met persoonlijke verhalen. We gaan door een vluchtelingen kamp. Je denkt dat ze in tenten wonen, maar dat is al lang niet meer zo. Aan het eind nog een gesprek met jongeren, die er een opleiding volgen. Wij mogen vragen en de antwoorden zijn indrukwekkend. Echt op zoek naar vrede, maar willen wel twee staten in een land.

Vrijdag 11 maart

Op naar Jeruzalem. Bijzonder om er te lopen in de smalle straatjes, de Olijfberg af te dalen, bij de klaagmuur te staan, maar echt heilig voelden we ons niet. We hadden een gesprek met een Rabbijn die was van Human Rights. Indrukwekkende verhalen Ze zitten tussen twee vuren en nemen veel risico, al willen ze het wel volgens de wet doen. Hij had al een paar keer in de gevangenis gezeten en toch gaan ze door. De Israëlisch weigeren soms de toegang van Palestijnen tot hun land en als dat dan 3 jaar doorgaat is het land onbewerkt, dus van niemand en pikken ze het in.

Terug naar Bethlehem. Toen we al door de muur waren zagen we jongeren langs de kant van de weg. De buschauffeur overlegt of hij doorgaat of omrijdt, maar er zijn soldaten die zeggen dat hij door kan gaan. De jongeren (nog jonge jochies) lopen weg en wij kunnen door.

Zaterdag 12 maart

Vanmorgen hoorden we dat de bus toch bekogeld is toen hij terug ging en nu hebben we een andere bus. We gaan naar Hebron. Dat is een gebied waar de Israëliërs het voor het zeggen hebben. Maar er wonen wel Palestijnen. Bij binnenkomst staat er al een groot bord: gevaarlijk voor Israëliërs. Het is zo leuk om over de markt te lopen en gezellig wat te drinken . Leuke winkeltjes met gaas overspannen, want boven de winkels wonen Israëliërs en die gooien hun troep zo naar beneden .Aan het  moet je ineens door een checkpoint en in een rustige straat weer door een checkpoint met pascontrole. Ze zijn wel vriendelijk voor ons, maar er lopen heel veel militairen met een geladen geweer. Op de 500 Israëlische gezinnen lopen 1000 militairen rond. We gaan nog naar een Moskee en moeten als vrouwen een cape met capuchon aan. Mooi gebouw. Dan naar de Tent of Nations. Een palestijnse familie die op een heuvel woont, afgesloten is van water en elektriciteit, land al van 1916 in bezit heeft, maar het niet wil verkopen. Land is als je moeder en dat verkoop je niet. Er lopen steeds procedures, maar ze weigeren vijanden te zijn. Het is zo anders om er te zijn dan het alleen te horen. De Israëliërs bouwen overal nederzettingen de zgn. Settelments. Rondom de Palestijnse steden en zo wordt hun leefruimte steeds kleiner. Ons gastgezin heeft ons zijn paspoort laten zien, waarin de religie vermeld staat. Wat een discriminatie. Na de Tent of Nations gaan we naar een gezin om de afsluiting van de Sabbat mee te maken. De zon is nog niet helemaal onder, dus we moeten even voor het hek wachten, want dat mag niet werken op Sabbat. Het zingen van het Halleluja was wel mooi. Daarna vertelt hij en mogen wij vragen stellen Wat een tegenstelling. Wij zijn joden, wonen in Judea en het is ons land, daar hebben wij van oudsher recht op. Het maakte veel los.

Het is moeilijk om het beknopt te houden, want het is zo’n andere wereld en we horen zoveel verhalen, maar dit is dan een zo kort mogelijke impressie.

Morgen naar Jeruzalem.